“Jeff” ကို ၁၉၅၀ ခုနှစ်များက အင်္ဂလန်နိုင်ငံ လီဗာပူးလ်မှာ မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ သူ့တို့ မိသားစုတွေဟာ အရမ်းကို ဆင်းရဲခဲ့ကြပါတယ်။ “Jeff” ရဲ့ အဖေက တက္ကစီမောင်းသူဖြစ်ပြီး သူရတဲ့ပိုက်ဆံတွေ အားလုံးကို အရက်ဆိုင်မှာပဲ သုံးဖြုန်းပစ်ပါတယ်။ (နောက်ပိုင်းတော့ အမြင်မှန်ရပြီး လိမ္မာသွားပါတယ်) တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်က သားသမီးတွေစားစရာမရှိလို့ အမေဖြစ်သူက သူများဆိုင်ကနေ ပေါင်မုန်တွေခိုးပြီး ကျွေးခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေလည်း ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။

 

 

Jeff ရဲ့ မိဘများ

 

 

 

 

 

သူ့အသက် ၂၁ နှစ်မှာ မိခင် ဆုံးပါးသွားတဲ့အတွက် သူ့အပေါ် နားအလည်ဆုံးသူ တစ်ယောက် ဆုံရှုံးခဲ့ရပါတယ်။ နောက်ထပ်တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာတော့ “ဂျီနာ” ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ ဆုံမိပြီး အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ “ဂျီနာ” က သူ့အတွက် သူ့ရဲ့မိခင်လိုပဲ သူ့အပေါ်နားလည်ပြီး သူလိုအပ်တဲ့အခါ သူ့ကိုယ်စား စာတွေရေးပေးတဲ့ လက်တစ်ဖက် ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။

 

 

သူ့အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်မှာ ကမ္ဘာ့စီးပွားပျက်ကပ်နဲ့ ကြုံလိုက်ရတာကြောင့် လုပ်ငန်းတွေပျက်ပြီး လူမွဲတစ်ယောက် ပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။ အရင်လိုပဲ စျေးထဲမှာ အဝတ်အထည်တွေ ပြန်ရောင်းရတဲ့ဘဝကို ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။

 

 

 

 

အဲဒီကနေ သူ့ရဲ့ရည်မှန်းချက်အတိုင်း ဖက်ရှင်အဝတ်အထည်တွေရောင်းချတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းသစ်တစ်ခု ပြန်စခဲ့ပါတယ်။ နောက်ထပ် ၄ နှစ်အကြာမှာတော့ ဘီလီယံနာတစ်ယောက် ဘဝကို ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ “ဂျပ်ဖ် ပီယာစီ” ကို ၁၉၉၂ ခုနှစ်မှာ လစ်ဗာပူးလ်က တစ်နှစ်တာအတွက် အကောင်းဆုံး စီးပွားရေးသမားဆု ချီးမြှင့်ခဲ့ပါတယ်။

 

 

မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းတွေက သူရဲ့ဘဝအတွေ့အကြုံတွေကို စာအုပ်ထုတ်ဖို့အကြံပေးကြတဲ့အတွက် သူကိုယ်တိုင်ရေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး စာရေး စာဖတ်ပြန်သင်ခဲ့ပါသေးတယ်။ ညနေပိုင်းအတန်းတွေ လိုက်တတ်၊ သီးသန့်ဆရာတွေ ခေါ်ပြီး သင်ကြားခဲ့ပေမယ့် သူ့ရဲ့မွေးရာပါ ရောဂါကြောင့် စာသင်လို့ မရခဲ့ပါဘူး။ နောက်ဆုံးမှာတော့ “Jeff” က သူ့ကိုယ်စား စာရေးပေးမယ့် ရှဲဒိုးစာရေးဆရာတစ်ယောက် ငှားပြီး စာအုပ်ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

 

 

 

 

“ဂျပ်ဖ် ပီယာစီ” က သူ့လိုမျိုး စာမရေးတတ် မဖတ်တတ်၊ ကိုယ့်နာမည်တောင် စာလုံးမပေါင်းတတ်ဘဲနဲ့ ဘီလီယံနာ ဖြစ်ခဲ့သေးရင် လူတိုင်းမှာ အောင်မြင်ချမ်းသာတဲ့ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်လာဖို့အတွက် အခွင့်အရေးရှိပါတယ်၊ အရေးကြီးတာ ရည်းမှန်းချက်ထားဖို့ပဲလိုပါတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။