ညဘက္ေတြဆို တိုက္ခန္းေလွကားေျခရင္းမွာ ငိုေနတတ္တဲ့ေကာင္မေလး
05 Jul 2018 1,679 Views
ဒီအိမ္မွာေနတာ ဒီေန႔ဆိုႏွစ္လခြဲျပည့္ၿပီ။
တိုက္က ကိုယ္ပိုင္ေဆာက္ထားတဲ့ ေလးထပ္တိုက္ ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ပထမထပ္၊ ဒီတိုက္ခန္းကို ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသးဘူး။
တိုက္ခန္းရဲ့ ေျမညီထပ္မွာ ေျမရွင္လင္းမယား ႏွစ္ေယာက္ေနတယ္၊ ပထမထပ္မွာက ကၽြန္ေတာ္ေနတယ္။ ဒုတိယထပ္နဲ႔ တတိယထပ္က လူမေနတဲ့ အခန္းလြတ္ေတြ။ ေလးလႊာမွာေတာ့ ဘာသာျခား မိသားစုေလးေယာက္ (အေဖ၊ အေမ၊ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးတစ္ေယာက္) ေနၾကတယ္တဲ့ (ေနာက္မွျပန္သိရတာပါ)။ တိုက္ခန္းမွာ ေနသူေတြရဲ့ ထုံးစံအတိုင္း ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သိပ္ၿပီးေရာေရာယွက္ယွက္ မေနၾကဘူး။
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ညေတြဆိုရင္ ေလွကားရင္းမွာထိုင္ၿပီး ဖုန္း ေျပာေျပာေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အျမဲဆုံတယ္ (ခ်ာတိတ္မဆိုေတာ့ ဘဲနဲ႔ဖုန္းခိုးေျပာတာေနမွာေပါ့)။
ပထမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ သူကလည္း လမ္းဖယ္ေပးပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ကိုယ့္အခန္းေသာ့ဖြင့္ဝင္၊ အိပ္ ဒါပါပဲ။
ေနာက္ပိုင္းသူနဲ႔ ေလွကားမွာ ဆုံတဲ့အခါ ရီၿပ ျပဳံးျပရွိလာတယ္။ သူက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျပဳံးၿပ ႏွုတ္ဆက္ေတာ့ ကိုယ္လည္း ျပဳံးျပၿပီး ျပန္ႏွုတ္ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။
သူကေလးလြာမွာေနတဲ့ ေကာင္မေလးဆိုတာေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိထားတယ္။ အိမ္ကတင္းၾကပ္လို႔ အားလုံးအိပ္မွ ခိုးဆင္းၿပီး ရည္းစားနဲ႔ ဖုန္းခိုးေျပာတဲ့ အေနအထားဆိုတာ ကိုယ္လည္းနားလည္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေန႔ေတြဆို “ျပန္လာၿပီလား ဘရားသား” ဘာညာနဲ႔ ႏွုတ္တ္ဆက္တတ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္လည္းေခါင္းၿငိမ့္ အသိအမွတ္ျပဳ အခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။
ကမၻာဖလားပြဲေတြစေတာ့ ည ၁၂ ခြဲပြဲလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားၾကည့္၊ ျပန္လာရင္ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္တယ္။ ေအာင္မယ္ ဒင္းကေတာ့ဖုန္းေျပာလို႔ ေကာင္းတုန္းဗ်ာ။
ေနာက္ပိုင္း သူ႔ရည္းစားနဲ႔ ဘာျဖစ္တယ္မသိလူး ကိုယ့္ေတာင္ လမ္းမဖယ္ေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း နားလည္ေပးၿပီး ေရွာင္ကြင္းပဲ သြားလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ရက္ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ကမွ ေလွကားမွာမွီထိုင္းရင္း ငိုေနတာေတြ၊ နံရံကို ေခါင္းနဲ႔မွီထားတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဖုန္းေတာ့ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း အားနာတာနဲ႔ မစပ္စုေတာ့ပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္အသာေလးပဲ အခန္းေပၚတက္သြားလိုက္တယ္။ နားလည္ပါတယ္ေလ။ သမီးရည္းစားေတြဆိုတာ ဒီလိုပဲ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ ငိုလိုက္ရီလိုက္ဆိုတာ သဘာဝပဲေလ။
အမူမဲ့အမွတ္မဲ့ပဲထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ေဘာလုံးပြဲေတြကလည္း ေကာင္းလိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ သြားၾကည့္ၿပီးျပန္လာရင္ ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သူကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေလွကားရင္းမွာ သူ႔ဖီးလ္နဲ႔သူ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္အခန္းကိုဝင္၊ သူႏွုတ္မဆက္ေတာ့လည္း ကိုယ္လည္း ႏွုတ္ဆက္မေနေတာ့ပါဘူး။
အဲတစ္ခုပဲ... လမ္းမဖယ္ေပးတာကေတာ့ စိတ္ထဲနဲနဲ ကသိကေအာက္ျဖစ္တယ္။
ဒီေန႔မနက္ေတာ့ ေကာင္မေလး ဘာေၾကာင့္ ညည ေလွကားရင္းမွာ ထိုင္ၿပီးငိုေနလည္းဆိုတာ အေျဖကရွင္းသြားတယ္။ အေျဖရွင္းသြားသလို လူလည္း ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းထၿပီး ဖ်ားခ်င္သလိုလိုပါျဖစ္သြားတယ္။
မနက္က သူ႔အေမက နို႔စိမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔ မုန႔္အခ်ိဳေလးေတြ လာေပးသြားတယ္။ အန္တီ့သမီး ဆုံးတာ ေလးဆယ့္ငါးရက္ျပည့္ မို႔လို႔တဲ့။
ေသၿပီေလ... တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္ကို မသိပဲ ေမ့ေျမာခ်င္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟန္မပ်က္ေလးပဲ စိတ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာ ခ်ိဳင့္ျပန္လွယ္ေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ညတိုင္း ေလွကားရင္းမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတာေတြကိုေတာ့ ျပန္မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ဘာသာျခားဆိုေတာ့ အယုံအၾကည္မရွိ မႀကိဳက္မွာစိုးတယ္ေလ။
ဘာသာျခားေတြဆိုေတာ့ တိုက္ေအာက္မွာ ကုလဖ်င္းမထိုးေတာ့ လူေသမွန္းလည္း မသိဘူးေလ။
ဒီေန႔ည ၁၂ နာရီခြဲပြဲ ကလည္း အရမ္းေကာင္းမွာ မၾကည့္ပဲလည္း မေနနိုင္ဘူး။ ျပန္လာရင္ ငိုေနတဲ့ေကာင္မေလးနားက ျဖတ္ၿပီးတက္သြားရမွာဆိုေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲေနာ္..
မွတ္ခ်က္။ ။ လူမွုကြန္ယက္တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ့ေနေသာ အေကာင့္ပိုင္ရွင္ Rahul Jaykar ရဲ့ အျဖစ္ပ်က္ကို ဆီေလၽွာ္ေအာင္ အနည္းငယ္ျပဳျပင္ထားသည္မွအပ အျဖစ္ပ်က္အားလုံး မူရင္းအတိုင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
